Mustafa en zijn vrouw Salwa komen uit twee Palestijnse dorpen die slechts 200 meter van elkaar verwijderd zijn, maar gescheiden door een muur. Hun ongebruikelijke woonsituatie begint hun verder gelukkige huwelijk te beïnvloeden, maar het paar doet wat ze kunnen om het te laten werken. Elke avond flitst Mustafa een licht vanaf zijn balkon om zijn kinderen aan de andere kant welterusten te wensen, en ze geven hem een seintje terug. Op een dag krijgt Mustafa een telefoontje waar elke ouder tegenop ziet: zijn zoon heeft een ongeluk gehad. Hij haast zich naar het controlepunt waar hij tergend in de rij moet wachten om erachter te komen dat er een probleem is met zijn vingerafdrukken en de toegang wordt geweigerd. Wanhopig neemt Mustafa zijn toevlucht tot het inhuren van een smokkelaar om hem over te brengen. Zijn ooit 200 meter lange reis wordt een 200 kilometer lange reis.